Artık kendi odasında uyuyor

Her annenin kendi doğruları kendi tarzı vardır ya, bence de bebeği doğduğunda anne ve baba ile aynı odada yatırmak gerek.Çünkü bebek ilk zamanlar çok sık uyanır ve emmek ister, aynı odada olmak anne için daha az yorucu olur.Tabi aynı yatakta uyumak değil, çünkü bu beni hep korkutmuştur.Mesela kesinlikle yatarak emzirmedim Emre'yi, ya uyuyup kalırsam diye çok korktum.Sonraaa ilk zamanlar gece ben yada babası arada uyanıp nefes alıyormu diye bile dinlerdik :)) komik belki ama öyle işte, ani bebek ölümü gerçekten azımsanmayacak kadar çok.

Tabi birde işin psikolojik boyutu var, dokuz ay anne karnında onun, sesiyle uyuyan bebek, doğunca da onun kokusuyla uyumak ister, gece annenin nefesini duymak bile onun kendini güvende hissetmesini sağlar, yada ağlayınca hemencik yanında görmesi :) yani öyle odasında kendi uyusun, bağımsız olsun diyemem ben.Tabiki o da olacak hiç bilmediği dünya'da doğar doğmaz yapayalnız kalmak bende hayata eksi başlamak demek.Hiiiç benimsemedim avrupalı annenin çocuk yetiştirme tarzını.

Ben ne mi yaptım?İlk başlarda 6 ay diye düşünsem de Emre'yi 21 aylık olana kadar bizim odamızda ama kendi yatağında yatırdım.Her uyandığında emzirdim.Üstelik yatmadan önce mama vereyim de gece uyanmasın demedim hiç.Uykusuz zorlandığım geceler olmadı mı? Evet oldu, hemde çok.Bazen uyku sersemi söylendiğim bile oldu :)) Özellikle işe başladıktan sonra :))Ama çok yorgunsam, az önce emzirdiysem, bu defa babası kalktı kucakladı, pışpışladı.

21 aylık olunca oturma odasını çocuk odası yaptık, gönlümüzce oda takımının diğer parçalarını seçtik, onun için en kullanışlı odayı hazırlamaya çalıştık.Birkaç gün odasında oyunlar oynadık, eğlendik.Sonra Emre'yi odasında yatırdık.O gece ikimizde tetikte uyuduk.Emre sadece bir kez uyandı ve anneee diye seslendi.Ben hemen uyandım ve yanına giderken ''geldim annecim'' dedim.Yanına gittiğimde memmem dedi.Alıp emzirdim ve sabaha kadar uyudu.Ve artık her gece yatağında uyuyor, bir yada bazen iki kez uyanıyor ve aynı seramoni gerçekleşiyor.

Bilmiyorum bu bir şans belkide, odasını yadırgamaması, durumu kabullenmesi.Ama ben kendi doğrularımı yaptım ve mutluyum.Emre'de öyle :))

Bu arada merak edenler için Emre'nin odasının resimleri için de ayrı bir yazı hazırlıyorum :))