Beklenen yazı ; İki Çocuklu Hayat

Uzun zamandır yazmak istediğim bir yazı, fakat nerden başlasam nasıl anlatsam diye düşünüp sürekli ertelediğim bir yazı.Ama birde baktım ki erteleye erteleye koskoca bir yıl geçmiş iki çocuklu hayata başlayalı :) Sanırım artık bir şeyler karalamalıyım.

Öncelikle herkesin beklediği, yazmamı istediği kısımdan başlayayım.İki çocuklu hayat zor, gerçekten zor. Bi kere öyle iki çocuk olunca herşey ikiyle çarpılmıyor, dörtle hatta bazen sekizle çarpılıyor.Yada siz öyle hissediyorsunuz.Aslında ben hamileyken çok umutluydum, herşeyi planlamıştım, Emre'ye nasıl davranmam gerektiğini, aradaki dengeyi nasıl sağlayacağımı, nasıl süper anne olacağımı falan oturtmuştum kafamda.Ama gel gör ki hiç de evdeki hesap çarşıya uymadı.

Öncelikle ikinci çocukta lohusalık, lohusa yatağı falan hayal, ben ikinci gün Emre'yle legolardan araba falan yapmaya başlamıştım :) Gerçekten inanmak güç ama o sakin uyumlu çocuk gitti yerine hırçın, mızmız bir çocuk geldi.Normalde ananesinde yada apartmandaki diğer akrabalarda iyi vakit geçiren çocuk evden çıkmaz oldu.Bir dönem kakasını söylememeyi tercih etti mesela, sonra bir ara bebek gibi konuşmaya başladı. Bazen Ömer'i emzirmemi bile istemiyordu, sabote etmek için elinden geleni yapıyordu. Kardeşi uyurken bilinçli olarak yüksek sesle konuşuyor, bağıra çağıra oyun oynuyordu.Hiç istemesemde bu dönemde çizgi film izlemesine göz yumdum çünkü arada gidip Ömer'i emziriyor, uyutuyor ve tekrar Emre ile vakit geçirmeye çalışıyordum.Geceler uykusuz, gündüzler uykusuz... Bu durum ilk birkaç ay devam etti.Zamanla Ömer'in uyanık kaldığı süreler uzamaya ve evdeki hayata dahil olmaya başladı.Mesela biz Emre'yle odasında oyun oynarken o da bizi izliyordu:) Bazen heyecanlanıp, bazen gülümsüyordu.Emre'de yavaş yavaş onun da evimizin bir bireyi olduğunu, henüz küçük olduğu için ihtiyaçlarını sadece ağlayarak anlatmaya çalıştığını, sadece süt içebildiğini kabullendi :)

Artık babasıyla dışarı çıkıyordu hatta bir iki kez anneannesiyle kısa tatiller bile yaptılar.Bende bu arada biraz nefes aldım :) Nefes aldım biraz abartılı gelebilir ama bir dönem gerçekten çok yordu Emre bizi.Kaldı ki ben annemle aynı binada oturuyorum, yani gerçeken sağlam bir desteğim var.Allah tek başına olanlara yardım etsin.

Zor bir yaz döneminden sonra evde işler yoluna girmeye başladı.Bu arada Emre'de kreşe başladı.Enerjisini boşaltmak, kendi yaşıtlarıyla olmak iyi geldi Emre'ye.Zaten sosyal bir çocuk olduğu için ilk günden itibaren sorunsuz gidip geldi okula. Bende gündüzleri Ömer'le daha çok vakit geçirebildim.Çünkü o da 4 aylık olmuştu ve ilgi bekliyordu.

Tabi okula başlamak beraberinde hastalıkları da getirdi.Daha ilk soğuklarda Emre hasta oldu.Ondan sonra da bütün kış okula aralıklarla devam etti :( Bu sayede Ömercik te erkenden mikroplarla tanıştı.Bir ara evde Emre, Ömer ve ben dönüşümlü olarak hastaydık hep :( en son yılbaşında ağır bir grip geçirince okula birkaç ay ara verme kararı aldık.Hepimiz biraz dinlenmeliydik.

Şubat ortalarında ben işe başladım, Emre de havalar ısınınca Nisan sonlarında okula döndü.Aslında arada gitme denemelerimiz oldu ama her seferinde hastalıkla döndük eve :(

Şimdi mi artık ben işteyim, Emre okulda, Ömer de evde anneannesiyle :) Akşamları işten gelince Ömer'i emziriyorum, sonra Emre'nin yemeği, sonra bizim yemeğimiz (çok şükür annem pişiriyor yemekleri biz sadece tüketiyoruz :) yemek sonrası ertesi gün için kıyafet hazırlama, evi toparlama derken çocukların uyku saati geliyor.Babası Emre'yi bende Ömer'i uyutuyorum.Ve eğer Ömer'in yanında uyuya kalmamışsam biraz TV keyfi :)

Evet yine koşturmaca ama en azından artık bir düzenimiz var.Çocuklar mesela kısa süreli de olsa birlikte oynuyorlar.Ömer abisinin odasında vakit geçirmekten çok hoşlanıyor.Özellikle abisinin arabalarıyla oynamaktan çok keyif alıyor.Emre bazen paylaşmak istemese de genellikle izin veriyor oynamasına.Ömer çok gülüyor abisine mesela.Emre'de çok seviyor onu güldürmeyi :) Bazen ikisini de kıkır kıkır görünce işte diyorum işte bu, hayatın anlamı, tadı , tuzu herşeyi bu.O zaman unutuyorum tüm yorgunlukları...

Hep gülün diyorum içimden, hep böyle anlaşın, arkadaş , dost, sırdaş olun...

Ömer 1 Yaşında

Emre'nin kardeşi 1 yaşında :) Emrenin deyimiyle artık onun da bir yaşı var :) Sanırım büyüyorlar , hemde çok hızlı ve ben hayat koşturmacasında onlara yetişemiyorum sanki.

Neyse duygusala bağlamak yok :) Doumgünümüzden birkaç kare. Veeee pastamız.Nasıl olmuş ?? Epey uğraştım ama deydi :)

Kostüm Partimiz

Kreşte kostüm partimiz vardı.Emre önce ben kostüm giymem diye tutturdu :) :)

Ne yapsam ne yapsam diye düşündüm, kostümler bir gün için çok pahalı, ucuzları da çok kalitesiz.En iyisi kendim hazırlayayım dedim.

Sonra kovboy olurmusun dedim Emre'ye, tabancanın hatırına kabul etti :)

Sağolsun kuzenim yasemin ablam ile birlikte yeleğini diktik, pantolonunun kenarlarına püskül yaptık, beline tabancası için parça ekledik.Bir şapka birde tabanca tamamdır :)

Yine en güzeli benim oğlum oldu :)

Yeni yıl kahvaltı tabağı

Yeni yılın ilk kahvaltı tabağı :) :)Bir anda geldi aklıma , çok da sevimli oldu :)Ekmeğin üzerine tahin pekmez sürerek yaptığım geyik , dereotundan çam ağacı, sucuktan gövdesi :)

Emre Doğumgünü Vol 2 :)

İkinci doğum günümüzü de evde geniş ailemiz ile kutladık :) Saoğlsunlar Emre'yi çok sevdikleri için akrabalarımız da her sene mutlaka katılıyorlar partimize :)
:)
Evdeki partimiz için de pastamız Emre'nin isteği üzerine  Şimşek Mcqueen ve Emre'ye göre en yakın arkadaşı ''katiyka katiyka zeyvoyni'' oldu.Aslıda bu isimli bir karakter yok tamamen Emrenin filmdeki yeşil renkli arabaya verdiği bir isim :) Tabi anne pastacı olunca isteklerin sonu gelmiyor :)

Bende bu sayede ilk üç boyutlu araba şeklinde pasta yapmış oldum :) valla çok da güzel oldu :)

Tasarım bana ait, sürpriz yumurtadan penguen :)

Emre bu yıl kreşe başladı biliyorsunuz.İlk yılımız olduğu için maalesef sık sık da hastalanıyor Emre :( Sonuncusu biraz ağır oldu, 10 gün kadar gidemedi okula:(

Tabi sonra evde rahata alışan Emre okula dönmeye pek sıcak bakmadı, anne de onu okula götürmek için tatlı mı tatlı bir sürpriz hazırladı :)

Bir anda aklıma geldi yine, kinder sürpriz yumurtaları şeker hamuru ile süsledim, bu sevimli penguenler çıktı ortaya .Emre arkadaşlarıyla paylaşmak için bi heves gitti okula :)

Herkes o kadar beğendi ki patentini alsam mı diye düşünmedim değil :) Sonra aklıma bir fikir geldi tasarımımın resmini Kinder ile paylaştım.Kendileri de hemen dönüş yaptılar, çok beğendiklerini, iznim olursa Facebook sayfalarında benim ismimle paylaşacaklarını ve oğluma da hediye paketi göndermek istediklerini söylediler :)

Veee işte kinderden bu çok tatlı paketimiz de geldi :) Teşekkürler :)

Emre'nin tasarımı

Emre bu sabah kendi kahvaltı tabağımı hazırlayacağım dedi :) Annesinin oğlu :)